این پست را سکوت میکنم  ، تو بنویس...

تو بنویس...

از دلتنگی هایت ، از دردهایت ، از حرفهایت....

از هرچه دلت میگوید !

تو برایم بنویس...

خاک بر سر تمام این کلمات کنند 

اگر تو با خوندنشون نفهمی چقدر دل تنگتم

ﻭﻗﺘﯽ ﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﺑﺤﺚ ﻣﯿﮑﻨﻪ

ﻏﺮ ﻣﯿﺰﻧﻪ...
ﻗﻬﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ...
ﺩﻟﺶ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ...
ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ...
ﻣﯿﮕﻪ ... ﻣﯿﮕﻪ .. ﻣﯿﮕﻪ
ﻭ ﺍﺷﮑﺶ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭﺕ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺣﺮﻓﺸﻮ
ﮔﻮﺵ ﮐﻨﯽ...
ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺎﺵ !
ﺑﺮﺍﺵ ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯾﻪ...
ﺍﮔﻪ ﻫﻤﺶ ﺻﺪﺍﺕ ﻣﯿﮑﻨﻪ...
ﺍﮔﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ .. ﺫﻭﻕ ﮐﻦ!
ﭼﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻩ
ﺍﮔﻪ ﻣﺮﺩﯼ .. ﺍﮔﻪ ﻋﺎﺷﻘﯽ .. ﻗﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯿﺎﺷﻮ
ﺑﺪﻭﻥ .. ﺑﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺑﮕﯿﺮﻩ...
ﺑﺰﺍﺭ ﻭﺍﺳﺖ ﺑﺨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﺷﯽ
ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ..
ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ . ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺰﺍﺭ ﻭ ﺑﮕﻮ ﻋﺸﻖ
ﻣﻦ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ؟
ﺩﺧﺘﺮ ﺏ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺁﺭﻭﻡ ﻣﯿﺸﻪ......
ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺵ . ﻫﻤﯿﻦ...

ساکت که میمانی میگذارند به حساب جواب نداشتنت !!!!

عمرا بفهمند داری جان میکنی تا حرمتهارا نگه داری...

کاش از این فاصله ها حس می کردی لحظه هایم همه از غیبت تو دلگیرند.

هر بار کودکانه دست کسی را گرفتم گم شدم ترس من از گم شدن نیست از گرفتن دستی است که بی بهانه رهایم می کند ......

بهتره اشک ادمو دستمال کاغذی پاک کنه تا شونه ی کسی که عمر موندنش قد یه دستمال کاغذی هم نیست!!!!!

قایقی خواهم ساخت ...

با کدوم عمر دراز؟

نوح اگر کشتی ساخت، عمر خود را گذراند

با تبر روز و شبش، بر درختان افتاد

سالیان طول کشید، عاقبت اما ساخت

پس بگو ای سهراب ... شعر نو خواهم ساخت

بیخیال قایق ....

یا که میگفتی ....

تا شقایق هست زندگی باید کرد؟

این سخن یعنی چه؟

با شقایق باشی.... زندگی خواهی کرد

ورنه این شعرو سخن

یک خیال پوچ است

پس اگر میگفتی ...

تا شقایق هست، حسرتی باید خورد

جمله زیباتر میشد

تو ببخشم سهراب ...

که اگر در شعرت، نکته ای آوردم، انتقادی کردم

بخدا دلگیرم، از تمام دنیا، از خیال و رویا

بخدا دلگیرم، بخدا من سیرم، نوجوانی پیرم

زندگی رویا نیست

زندگی پردرد است

زندگی نامرد است، زندگی نامرد است...

 کهنه فروش تو کوچمون داد میزد : چراغ کهنه ،وسایل شکسته می خریم .

بی اختیار دادزدم : قلب شکسته هم میخری؟؟؟؟!!!!

گفت : اگر ارزش داشت که نمی شکستنش

دلم میخواست بمیرم

 نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند

 مثل آسمانی که امشب می بارد....

و اینک باران

بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند

 و چشمانم را نوازش می دهد

خنده خوب است ......

 قهقهه عــــالــــــــــــــی است

امـــا امــــــــــــــــــان از بـــــــغــــــضـــــــ

خدایا 

به کدامین دلتنگی

خندیدم 

که چنین

   دلتنگم؟؟

سرگذشتمان چنین بود :ما به دنیا آمدیم دنیا به ما نیامد.

 بیادت هستم اما هیچ شاهدی ندارم جز کوچه پس کوچه های دلم .....

تکیه نکن بر عصای تنهایی ات شانه هایم را خدا برای تو آفریده

 دریا باش تا بعضی ها از با تو بودن لذت ببرند و بعضی که لیاقت تو را ندارند در تو غرق شوند

 چقدر عمیق میشکنم وقتی میفهمم با بغض نوشتم و تو با خنده میخواندی

چشمانم را باز میکنم ولی او نیست ........

این بیرحمانه ترین اتفاق هر روز است !!!!

 احتیاج به مستی نیست ، یک استکان چای هم دیوانه ام می کند.......

وقتی تو میزبان باشی !!!!!

تو را دوست دارم بدون آنکه علتش را بدانم

محبتی که علت داشته باشد

یا احترام است یا ریا ............

 آنقدر فریادهایم را سکوت کرده ام که هر کس به چشمانم بنگرد کر می شود.

 مرهم زخم های کهنه ام کنج لبان توست بوسه نمیخواهم سخنی بگو

 دردم این نیست که او عاشق نیست 

دردم این نیست که معشوق من از عشق تهیست 

دردم این است که با دیدن این سردیها من چرا دل بستم؟؟؟!!!

مهم نیست چه عطری میزنی 

هنوز هم بوی گند خیانت میدهی

ما نسل بوسه های خیابانی هستیم ، نسل خوابیدن با اس ام اس ، نسل درد و دل با غریبه های مجازی ، نسل جمله های کورش کبیر و شریعتی ، نسل کادوهای یواشکی ، نسل ترس از رقص نور ماشین پلیس ، نسل سوخته ، نسل من نسل تو ، یادمان باشد هنگامی که به جهنم رفتیم بین عذابهایمان مدام بگوییم یادش بخیر ............

گفت : ما به درد هم نمیخوریم !

اما هرگز نفهمید من او را برای دردهایم نمیخواستم !

صبرکن برگرد چمدان هایمان اشتباه شده است

دلم را به جای خاطراتت بردی ...........

 ما پیغام دوست داشتنمان را با دود آتش به هم میرسانیم .نمیدانم آنسو برای تو تکه چوبی هست ؟؟؟؟

من اینجا جنگلی را به آتش کشیده ام.

 ثانیه ها ، روزها و ماه ها حقیرتراز آنند که بهانه ای برای از یاد بردنت باشند !!!!

غرورم را زیر  پایش گذاشتم ...............

                                                                          بازهم قدش به عشق نرسید ..........

کم طاقتی عادت آن روزهایت بود .

این روزها برای گرفتن خبر از من عجیب صبور شده ای .............

مینویسم دوستت دارم نگو تکراریست شاید روزی نباشم که تکرارش کنم.

 من نه عاشق بودم و نه محتاج  به نگاهی که بلغزد بر من ! من خودم بودم و یک حس غریب که به صد عشق و هوس می ارزید . من، من نه عاشق بودم و نه آلوده به افکار پلید . من به دنبال نگاهی بودم که مرا از پس دیوانگیم میفهمید.

 بودن با کسی که دوستش نداری و نبودن با کسی که دوستش داری همه رنج است 

اگر مثل خود را نیافتی همچون خدا تنها باش.

کوروش کبیر

تقدیم به عشق زندگیم(حسین)

 گاهی خدا برایت همه پنجره ها را میبندد و همه درها را قفل میکند . زیباست اگر بدانی آن بیرون طوفانیست و خدا دارد از تو مراقبت میکند.

 نمیدانم دردم چیست؟؟

تنهاییست ،یا بودن عزیزی که دوستش دارم و در کنارم نیست.

دلم آغوشی میخواهد که نه زن باشد ، نه مرد ....

خدایا........

زمین نمی آیی؟؟؟؟؟؟

 خدایا یاخیلی برگردون عقب

یا خیلی بزن جلو 

اینجای زندگیم دلم خیلی گرفته !!!!!

 هیچ وقت عاشق نشو شاید لیاقتت رو نداشته باشه 

هیچ وقت دروغ نگو شاید اگه راستشو بگی بیشتر به نفعت باشه

هیچ وقت نگو خدایا چرا من شاید تو رو خدا بیشتر از هرکسی دوست داشته باشه

هیچ وقت نفرین نکن شاید خودت به اون نفرین مبتلا بشی 

هیچ وقت نمازتو ترک نکن شاید همون نمازت بوده که تا اینجا تو رو از هر خطری ایمن نگه داشته

هیچ وقت دل کسیو نشکن شاید اون قبلا دلش شکسته باشه و اون وقت تو میشی ادم بده چون نمک رو زخمش پاچیدی

هیچ وقت مثل من نشو شاید خیلی ادمای بهتر از من هم وجود داشته باشن

هیچ وقت نگو نمیتونم شاید بتونی و خودت ندونی

هیچ وقت انقدر به مانیتور زل نزن شاید چند سال دیگه چشات ضعیف بشه

خداوندا

 پریشانم


چه می خواهی تو ازجانم مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی خداواندا

 اگر روزی زعرش خود به زیر ایی

 لباس فقر بپوشی


 غرورت رابرای تکه نانی


به زیر پای نامردان بیاندازی و شب آهسته و خسته


 تهی دست و زبان بسته

 به سوی خانه باز آیی زمین و آسمان را کفر می گویی
 نمی گوی

خداوندا


 اگر در روز گرما خیز


 تنت بر سایه ی دیوار بگشایی لبت برکاسه ی مسی قیر اندود بگذاری


 و قدری آن طرف تر


 عمارتهای مرمرین بینی و اعصابت برای سکه ای این سو آن سو در روان باشد زمین و آسمان را کفر می گویی نمی گویی


 خداوندا اگر روزی بشر گردی زحال بندگانت با خبر کردی

 پشیمان می شوی از قصه خلقت ، از این بودن از این بدعت

خداوندا تو مسئولی خداوندا تو می دانی که انسان بودن و ماندن


 در این دنیا چه دشوار است چه رنجی می کشد انکس

 که انسان است و از احساس سرشار است